λειώλης

λειώλης, -ες (Α)

επιγρ. κατεστραμμένος, εξολοθρευμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λεῖος με επίδραση τού επιρρ. λείως + -ώλης (< ὄλλυμι), πρβλ. εξ-ώλης, προ-ώλης. Το -ω- τού τ. οφείλεται στη λειτουργία του νόμου τής εκτάσεως εν συνθέσει].